Хешро дар фалсафа устод кард,

Рӯҳи Синою Арасту шод кард.

Ин зан аз ваҷҳи зани озоди Шарқ,

Қиссаи пурҳикмате эҷод кард.

 

Барои ҳар як инсон дар интихоби касб ва ё пешае шахсе боис мегардад, ки дар роҳи интихобкардааш муваффақ ва комёб гардад. Соли 2002 баъди хатми донишгоҳ тибқи роҳхати Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ ба ҳайси коромӯз-таҳқиқотчӣ ба кафедраи фалсафаи Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Қ.Ҷӯраев (ҳозира ба номи С.Айнӣ) сафарбар гардидам. Муддати фаъолият намуданам дар кафедраи зикршуда аз лиҳози потенсали илмӣ баланд доштанаш ва сарҷамъии ин ҳайат бароям институтеро мемонд, ки ҳама барномарезию дурнамоии фаъолияташон дар асоси ченакҳо ва меъёрҳои илмӣ амалӣ мешуд. Бароям як олами дигар боз шуд. Тибқи назарияи илми иҷтимоиёт дар ҳаёти ман таҳарруки иҷтимоӣ сурат гирифт, аз шаҳр ба пойхтахт барои пажӯҳиши илмӣ, пайдо намудани имкониятҳои дастрас, муҳимтар аз ин, бо шахсиятҳое ошноӣ пайдо намудам, ки ҳаёти ман куллан тағйир ёфт. Аз олимони ин даргоҳ нозукиҳои илм ва арзишҳои фалсафиро маърифат намудам. Баъд аз гузашти солҳо бо худ меандешам ва боварибахшона мегӯям, ки он рӯзҳо дар таърихи ҳаёти ман бо ҳарфҳои зарин сабт гаштаанд, чун беҳтарин лаҳзаҳои умри хешро дар чунин фазои илмӣ бо шахсиятҳои шинохтаи натанҳо кишвари азизамон балки  берун аз он обрую нуфуз доштанд сипарӣ намудам. Муфассал ...