Ҳар як вожа ва истилоҳ дар забон, мантиқ, фалсафа ва илмҳои гуногун маънои хос, аломату нишонаҳои вижа ва муҳимеро дорост, ки бе омӯхтани мӯшикофона ва тааммул дар ҳақиқаташ наметавон ба пуррагӣ аз маънои воқеии он хабардор шуд. Чунин вожа ва истилоҳоти муҳиме, ки дар зиндагии рӯзмарраи инсонҳо ҷойгоҳи хоса доранд ва кайфияту чигунагии ҳаёти онҳоро нишон медиҳанд, зиёданд. Дар иртибот бо ҳаёти сиёсӣ, иқтисодию иҷтимоӣ, фарҳангию ҳуқуқӣ ва умуман моддию маънавӣ вожа ва истилоҳи Истиқлол мавқеи хосаро ишғол мекунад. Тавре ки аксари муҳаққиқон ва муаллифони роҷеъ ба масъалаҳои истиқлолият мақола ва ё маърӯза омоданамуда қайд кардаанд, истиқлолият ҳаммаъно бо вожаи олмонии «суверенитет», («Souveränität») буда, комилан вобаста набудани давлат аз давлатҳои дигар дар муносибатҳои дохилӣ ва хориҷии худашро ифода мекунад; истиқлолияти миллӣ бошад, маҷмӯи ҳуқуқҳои миллат (халқ) ба озодӣ дар интихоби сохти иҷтимоӣ ва сиёсӣ, тамомияти арзӣ, новобастагии иқтисодӣ ва ғ.-ро дар бар мегирад. Муфассал ...