Дар доираи илмҳои ҷомеашиносии муосир риторикаи сиёсӣ мақом ва нақши хоса дорад. Риторикаи сиёсӣ ин илм дар бораи қонуниятҳои пайдоиш, инкишоф ва предмети нутқи сиёсӣ аст. Яъне, ин илм дар бораи таъсир расонидан ба инсон тавассути сухан буда, қонуниятҳо ва принсипҳои ташаккули нутқи сиёсиро меомӯзад. Риторикаи сиёсӣ  аз давраи пайдоиши худ нисбат ба дигар шаклҳои суханварӣ нақши бориз дошт ва имрӯз ҳам  муҳиммияти хосса дорад.
  Ҳамин тавр, агар риторикаро ҳамчун фанни таълимӣ баҳогузорӣ намоем, пас муҳтавои он ҳамчун илм ва санъат муаррифӣ мегардад. Аз ҷониби дигар онро ҳамчун санъати суханварии сиёсӣ – яъне ҳамчун илми идораи давлат ва ҳокимият баҳо додани шавем, пас амалӣ шудани онро дар раванди дигаргуниҳои ҷомеа бояд баррасӣ намоем. Ин аст, ки риторикаи сиёсӣ бештар хусусияти байнифаннӣ гирифта, омӯзишу таҳқиқи он вобаста ба тағйиротҳои нави ҷомеа шаклу мазмунашро дигар карда метавонад.