Миллати мо бо талошҳои зиёд ва заҳмати чандинасраи наслҳои содиқу ватандўсташ тавонистааст, ки мардуми баору номус ва ашхоси намоёну бузурги таърихиро тарбия намуда, соҳиби давлати соҳибистиқлол гардад. Таърих аз он гувоҳӣ медиҳад, ки миллати тоҷик барои расидан ба истиқлолият роҳи тулонӣ ва пурпечутобро паси сар кардааст.

  Истиқлолияти миллӣ арзиши аввалиндараҷа ва таърихии ҳар миллат аст, аммо ба даст овардани он, кори саҳл нест. Хусусан дар ҷаҳони муосир, дар замоне, ки талошҳои бесобиқаи абарқудратон барои аз нав тақсими нуфус дар ҷаҳон, ба сатҳи шадидтар расидааст, ҷаҳони кунуниро беш аз пеш душворпешгӯишаванда месозад. Истиқлолият арзиши олитарин ва муқаддастарини ҳар миллат мебошад, аммо шарти расидан ба ин ормони миллӣ танҳо аз тариқи ваҳдати миллӣ имконпазир мебошад, ки на ҳар миллат ба он ноил мешавад. Муфассал ...