Ҳифзи  истиқлолият  ва  ваҳдати  миллӣ  вазифаи  муқаддаси  ҳар  як  сокини  ин  сарзамин  буда, он  кафили  сулҳу  оромӣ,  ҳувияти  миллӣ  ва  субботи  кишвар  мебошад. Бо шарофати  сиёсати  хирадмандонаи  Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат Ҷаноби  Олӣ,  муҳтарам  Эмомалӣ  Раҳмон, Ҷумҳурии Тоҷикистон  мунтазам пеш рафта истода, субботи амнияти мардуми кишвар таъмин гардидааст.

Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам  Эмомалӣ  Раҳмон  дар  паём  ба  Маҷлиси  Олии  Ҷумҳурии  Тоҷикистон  санаи  23  январи  соли  2015  қайд  карда буданд,  ки  «Терроризм  ва  ифротгароӣ  беш  аз  ҳарвақта  авҷ  гирифта,  бо  оқибатҳои  даҳшатбору  бераҳмонаи  худ  ба  проблемаи  ҷиддитарини  инсоният  дар  асри  бистуяк  табдил  ёфтааст.

  Бори  дигар  хотиррасон  менамоем,  ки  ҳар  як  шаҳрванди  кишвар  бояд  ба  қадри  давлати  соҳибистиқлол  ва  зиндагии  осуда  расида,  ҳеҷ  гоҳ  зиракии  сиёсиро  аз  даст  надиҳад  ва  ҳаргиз  фирефтаи  таблиғоту  ақидаҳои  бебунёди  ифротӣ  нашавад.» 

  Дар  замони  муосир  яке  аз  ҷиноятҳое,  ки  ба  асосҳои  сохти  конститутсионӣ  ва  амнияти  давлат  хавфи  ҷиддӣ  ба  миён  меоваранд,  ин  ҷиноятҳои  хусусияти  террористи ва экстремистидошта  мебошанд. 

Ба  муқовимати  ҳамаҷониба  нигоҳ  накарда,  дар  замони  ҳозира  ин  намуди  ҷиноятҳо  ҳамоно  зиёд  шуда  истодаанд,  ки  он  инчунин  метавонад,  ба  истиқлолият  ва  амнияти  давлатдории  дунявии  мо   хатар  оварад.

 Аз  хулосаҳои  мутахасисони  исломшиносӣ  маълум  мегардад,  ки  равияи  динии  бо  номи  «Салафия»  характери  ифротгарои  дошта,  барои  ҳамаи  давлатҳои  дунявии  муосири  имрӯза  хатари  ба  миён  овардани  кинаву  адовати  динӣ  ва  низои  байнимазҳабиро  ба  миён  меоварад.

 Пайравони  ин  равия  дар  давлатҳои  Ҳиндустону  Покистон,  Арабистони  Саудӣ,  Афғонистон,  Яман,  Туркия,  Руссия,  Узбекистон  ва  Қирғизистон  бо  як  ҳадаф  ва  номҳои  мухталиф  зуҳур  намуда,  ошкорову  пинҳонӣ  гурӯҳҳои  даъватии  худро  доранд.  Равияи  мазкур  бо  баҳонаи  тозасозии  ақидаи  исломӣ  ва  суннатунабӣ,  аз  бехабарии  ҷавонони  мусалмон  (махсус  онҳое,  ки  дар  хориҷи  кишвар  таҳсил  кардаанд)  аз  тамаддуни  миллӣ,  фарҳанги  ва  арзишҳои  исломи  суиистифода  карда  онҳоро  зери  таблиғоти  худ  тобеъ  месозанд.  Равияи  “Салафия”  арзишҳои  фарҳангӣ,  миллӣ  ва  диниро  намепазирад.

Таҳлили  ҷараёни  вазъи  вобаста  ба  мубориза  бар  зидди  терроризм  ва  дигар  зуҳуроти  экстремизм  (ифротгарой)  гувоҳи  медиҳад,  ки  дар  айни  замон  терроризми  байналмиллалӣ  ба  Тоҷикистон  ва  дар  маҷмуъ  ба  минтақа  таҳдид  менамояд  ва  он  беш  аз  пеш  хусусияти  трансмиллӣ  ва  глобалӣ  пайдо  мекунад. 

Тибқи  талаботи  моддаи 8-и  Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон  дар  Тоҷикистон  ҳаёти  ҷамъиятӣ  дар  асоси  равияҳои  гуногуни сиёсӣ ва мафкуравӣ инкишоф меёбад. Мафкураи  ҳеҷ  як  ҳизб, иттиҳодияи  ҷамъиятӣ, динӣ,  ҳаракат  ва  гуруҳе  наметавонад, ба  ҳайси  мафкураи  давлатӣ   эътироф  шавад.

Таъсис  ва  фаъолияти  иттиҳодияҳои  ҷамъиятӣ  ва  ҳизбҳои  сиёсие,  ки  нажодпарастӣ,  миллатгароӣ, хусумат, бадбинии  иҷтимоӣ  ва  мазҳабиро  тарғиб мекунанд  ва  ё  барои  ба  зӯрӣ  сарнагун  кардани  сохтори  конститутсионӣ  ва  ташкили  гурӯҳҳои  мусаллаҳ  даъват  менамоянд,  манъ  аст.

Экстремизми  (ифротгароии)  имруза  ба  манфиатҳои  Ҷумҳурии  Тоҷикистон  ва  тамоми  ҷомеаи  ҷаҳонӣ  таҳдид  мекунад.  Дар  чунин  шароит  Тоҷикистон  дар  ҳудуди  кишвар  ва  ҷаҳон  ташкил  додани  системаи  муассири  мубориза  бар  зидди  экстремизм  (ифротгарой)-ро  вазифаи  афзалиятноки  худ  мешуморад. 

Афзудани  шумораи  ҷиноятҳои  хусусияти  экстримистидошта  дар  аксар  давлатҳои  дунё,  таҳдиди  онҳо  ба  амнияти  сиёсӣ,  иқтисодӣ,  иҷтимоии  ин  давлатҳо,  аз  ҷумла  Тоҷикистон  ҳамчун  ҷузъи  ҷомеаи  ҷаҳонӣ  зарурияти  онро  ба  миён  овард,  ки  дар  мубориза  бар  зидди  ин  намуди  ҷиноятҳо  санади  меъёри  ҳуқуқи  қабул  карда  шавад.  Бинобарин,  санаи  8  декабри  соли  2003  Қонуни  Ҷумҳурии  Тоҷикистон  “Дар  бораи  мубориза  бар  зидди  экстремизм  (ифротгароӣ)”  қабул  гардид.  Тибқи  моддаи  3-и  қонуни  мазкур  экстремизм  ин  изҳори  фаъолияти  ифротии  шахсони  ҳуқуқӣ  ва  воқеӣ  ба  даъвати  нооромӣ,  дигаркунии  сохти  конститутсионӣ  дар  давлат,  ғасби  ҳокимият  ва  тасарруфи  салоҳияти  он,  ангезидани  нажодпарастӣ,  миллатгароӣ,  бадбинии  иҷтимоӣ,  ва  мазҳабӣ  мебошад. Ин  қонун  то  андозае  асосҳои  ҳуқуқию  ташкилии  мубориза  бар  зидди  экстремизм  (ифротгароӣ)  дар  Ҷумҳурии  Тоҷикистонро  муайян  карда  ва  натичаҳои  назаррасеро  касб  намуд.

Ҳамзамон  дар  дигар  санадҳои  қонунгузории  Ҷумҳурии  Тоҷикистон  барои  фаъолияти  экстремистӣ  ҷавобгарии  ҷиноятӣ,  маъмурӣ  ва  гражданӣ  пешбинӣ  гардидааст.

Санаи  28  марти  соли  2006  таҳти  №1717  бо  Фармони  Президенти  Ҷумҳурии  Тоҷикистон  Консепсияи  ягонаи  Ҷумҳурии  Тоҷикистон  оид  ба  мубориза  бар  зидди  терроризм  ва  экстермизм  (ифротгароӣ)  қабул  карда  шуд. 

Ифротгароӣ  дар  муҳити  динии  кишварамон  падидаи  манфӣ  ва  бисёр  хатарнок  мебошад,  ки  он  пеш  аз  ҳама, барои  ноором  кардани  авзои  ҷомеа  ва  заиф  сохтани  сохтори  конститутсионии  давлатӣ  дунявӣ  ва  низоми  демократии  он  нигаронида  шудааст. 

Имрӯз  дар  ҷаҳон  садҳо  ҳизб,  созмон  ва  ҳаракатҳои  иртиҷои  номи  исломӣ  гирифта,  барои  ба  сари  қудрати  сиёсӣ  ва  ҳокимияти  давлатӣ  омадан,  неруҳои  имониро  дар  ҳамин  самт  суиистифода  мекунанд.  Худованд  дар  Қуръони  карим  ошкоро  мусалмононро  ба  ваҳдат,  ягонагӣ  ва  дур  будан  аз  парокандагиву  нифоқ  даъват  намудааст.  Аммо  бар  хилофи  ин  маънии  Қуръони  муқаддас  дастгоҳ,  гурӯҳ,  ташкилот  ва  афроди  мансабхоҳ  садҳо  созмон  ва  ҳаракатҳои  фитнаангезро  дар  байни  уммати  исломӣ  таъсис  дода,  ба  онҳо  номҳои  исломӣ  гузоштаанд,  то  аҳли  имон  аз  нақша  ва  барномаҳои  ҷаҳонсузашон  воқиф  нагарданд.  Ҷавонони  ноогоҳ  аз  улуми  исломӣ  ва  ғофил  аз  маърифати  имонӣ  барои  дарёфти  ормонҳои  исломи  ва  имони  худ  ба  доми  пешвоёни  каззоб, воизони  нопок  ва  мубаллиғони  созмон  ва  ҳаракатҳои  иртиҷои  такфирӣ  афтида,  қурбони  дасиса  ва  ақидаи  ботили  онҳо  мегарданд. 

Истиқлолияти  давлатӣ  ва  низоми  демократӣ  дар  Тоҷикистон  омилҳои  худшиносӣ  ва  худогоҳии  миллии  шаҳрвандони  кишварамонро  тақвият  бахшида,  заминаҳои  рушди  илмӣ  ва  фарҳангии  онҳоро  фароҳам  овардааст.  Мо  имрӯз  дар  марҳилаи  таҳкими  пояҳои  давлатдории  миллии  худ  қарор  дорем.  Маълум,  ки  бидуни  худшиносии  миллӣ  ва  мазҳабии  неруи  созандаи  миллат,  яъне  шаҳрвандони  кишварамон  мо  наметавонем  ояндаи  дурухшони  давлати  худро  ба  некӣ  тасаввур  намоем.  Тақвият  бахшидан  ба  раванди  ташаккули  андешаи  тавҳидӣ  ва  ақидаи  солими  ҷавонон  дар  рӯҳияи  бедории  миллӣ  ва  худогоҳии  омӯзаҳои  динӣ  вазифаи  ҳар  як  фарди  солимфикри  ҷомеа  аст.

Тайи  якчанд  солҳои  охир   намояндаҳои  равияи  бо  ном  “Салафи” ва  дигар  гурӯҳҳои  ифротгарои  кӯшиш  доранд,  ки  таваҷҷуҳи  ҷавононро  ба  сӯи  ҷаҳонбинии  динии  худ  ҷалб  намуда,  онҳоро  ба  манфиати  идеологияи  ҳизбу  созмон  ва  гурӯҳҳои  иртиҷоӣ  ва  ифротгароии  худ  истифода  баранд.  Бад – ин  хотир,  зарур  аст,  ки  вобаста  ба  синну  соли  ҷавонон  барои  онҳо  барномаҳои  маърифатӣ – таълимӣ  дар  самти  худшиносии  миллӣ  ва  худогоҳии  дини – мазҳабӣ  омода  гарданд.  Бидуни  ба  назар  гирифтани  ин  омили  муҳим,  ки  дар  рушду  ташаккули  ҷавонон  нақши  клидро  мебозад,  душманони  фарҳанги  миллӣ  метавонанд  ҷавонони  кишварамонро  шомили  аҳзобу  ҷараёнҳои  моҳияти  экстремистӣ  ва  радикалидошта  намуда,  аз  онҳо  ба  манфиати  худ  истифода  баранд.  Онҳо  барои  расидан  ба  ҳадафҳои  гурӯҳиашон  аз  номи  дини  мубини  ислом  даҳҳо  адабиёту  китобҳои  моҳияти  салафия,  таҳририя  ва  рофизиятдоштаро  дар  шакли  наворҳои  дискӣ  ва  фиттаҳои  бо  нархи  арзон  ё  ройгон  дар  байни  аҳолӣ,  аз  ҷумла  ҷавонон  тақсим  менамоянд.

Мушкили  дар  он  аст,  ки  бинобар  бехабарӣ  ва  заъфи  иттилооти  динӣ – мазҳабӣ  баъзе  аз  ҷавонон  андешаҳои  заҳрогин  ва  хатарзои  ифротгароёнро  ҳамчун  ормонҳои  исломӣ  ва  роҳи  наҷоту  саодати  худ  пазируфтаанд.   Бисёре  аз  ҷавонони  камтаҷриба  ва  бехабар  аз  дин  барои  дарёфти  ормонҳои  исломӣ  ва  имонии  худ  ба  равияҳои  “Салафия”,  “Ҳизб – ут – таҳрир”,  “Ансоруллоҳ”  ва  “Рофизия”  ворид  гаштаанд.  Агар  ин  равияҳо  оқибатҳои  нохуб  ба  ҳаёти  шахсӣ  ва  ормонҳои  динии  онҳо  дошта  бошад,  хатари  бештар  ба  амнияту  оромӣ  ва  субботи  ҷомеа  дорад.  Барои  пешгири  намудани  воридшавии  шаҳрвандон  ба  равияҳои  ифротии  зикргардида  пешниҳод  менамоям,  ки  пеш  аз  ҳама  баланд  бардоштани  сатҳи  маърифати  ҳуқуқӣ  ва  дониши  динии  ҷавонон  зарурият  дорад.  То  ки  шаҳрвандон  хусусан  ҷавонон  аз  решаҳои  таърихӣ  ва  маҳзани  илму  дониши  ниёгони  худ  воқиф  гашта,  аз  воридшавӣ  ба  равия  ва  ҳаракатҳои  хусусияти  ифротгароӣ  ва  моҳияти  экстремистидошта  даст  кашанд.  Ин  яке  аз  роҳҳои  барҳам  задани  нақшаҳои  душманони  исломи  сунатӣ  ва  фарҳанги  миллӣ  мебошад.

Ғояҳои  равияи  динии «Салафия»-ро дар Тоҷикистон асосан  хатмкардагон  ва  муҳассилони  мактабҳои  динии Ҷумҳурии  Исломии  Покистон,  Арабистони  Саудӣ, Яман, Миср ва Сурия  аз  ҳисоби  шаҳрвандони Тоҷикистон, ки  аз  солҳои  1994  то  имрӯз  дар  он  давлатҳо  таҳсил  кардаанд  ва  баъди  хатми  мактаб  ба  ватани  худ  баргаштаанд, ҷорӣ  карда  истодаанд. Онҳо  бо  ҷаҳони  исломӣ  ва  ғайриисломӣ робитаи мустаҳкам дошта, аз ҷиҳати моддиву пулӣ  таъминанд, асосан ба корҳои тиҷорат машғуланд, тез-тез ба хориҷи  кишвар  сафар мекунанд, забону техникаи  муосирро  нағз  медонанду истифода мебаранд. Тарафдорони худро  аз  байни  табақаҳои  гуногуни  аҳолӣ  пайдо намуда, имконоти  онҳоро дар амалӣ намудани  мақсадҳои  худ  ҳамаҷониба  истифода мебаранд.

Эҷоди  ихтилофот  дар  байни  руҳонияти  исломӣ  дар  асари  чунин  таблиғоти  ваҳҳобигароӣ  тамоюлоти  радикалӣ – экстремистиро  дар  ҳаёти  динии  Тоҷикистон  сабаб  шуда,  зиддиятҳои  мазҳабӣ – диниро  дар  байни  диндорон,  махсусан  дар  муносибати  масҷидҳо  метезонад.  Аз  нав  ваҳҳобисозии  исломи  суннатии  мардуми  мустақиман  ба  суботу  амнияти  ҷамъиятӣ  хатар  дорад.

Ақидаҳои  зикргардидаи  намояндагонӣ  равияи  динии  “Салафия”  исботи  он  мебошад,  ки  дар  адабиётҳои  худ  онҳо  мардумро  барои  ҷиҳод  даъват  менамоянд  ва  бо  ин  роҳ  ташкили  сохти  давлати  исломиро  арзёбӣ  менамоянд.

Мақсад  ва  мароми  равияи  динии  «Салафия»  дар ҷумҳурӣ асосан  аз  даъват  ва  ҷалб  намудани  аҳолӣ  ба сафҳои худ буда, дар рафти  чунин  давъатҳо, ки  хусусияти  ифротӣ  ва тоқатнопазирӣ  нисбат ба дигар мазҳабу равияҳо, аз  ҷумла  ба  мазҳаби  анъанавии  мусулмонони Тоҷикистон – мазҳаби Имоми Аъзам доранд, намояндагони равияи «Салафия» мунтазам  бо  баромадҳояшон  ба барангехтани  кинаю  адоват  ва  низоъи  динӣ  даст  мезананд.

Бо ҳалномаи  Суди  Олӣ  аз  8  декабри  соли  2014  баҳри  таъмини  ҳимояи  асосҳои  сохти  конститутсионӣ,  амнияти  давлатии  Ҷумҳурии  Тоҷикистон  ва  ҳуқуқу  манфиатҳои  қонунии  шаҳрвандон,  пешгирӣ  кардани  фаъолияти  экстремистӣ,  ҳолатҳои  барангехтани  кинаю  адоват  ва  низоъи  динию  мазҳабӣ  равияи  динии  “Салафия”  дар  Ҷумҳурии  Тоҷикистон  иттиҳоди  экстремистӣ  (ифротгароӣ)  эътироф  карда  шуда, сомонаҳои  интернетии  он  чун  воситаи  ахбори  омма  баста  шудаанд.

Аз  санади  судии  эътибори  қонунӣ  дошта  ба  пуррагӣ исбот карда  шудааст,  ки  фаъолияти  равияи  динии  “Салафия”  дар  Ҷумҳурии  Тоҷикистон  хислати  экстремисти  (ифротгароёна)  дошта  бо  ғояҳои  иғвогароёнаашон  аҳолиро  ба  даъвати  нооромӣ,  дигаркунии  сохти  конститутсионӣ  дар  давлат,  ғасби  ҳокимият  ва  тасарруфи  солоҳияти  он,  ангезидани  нажодпарастӣ,  бадбинии  мазҳабию  иҷтимои   даъват  намудаанд.  Ин  фаъолияти  онҳо  тибқи  моддаи  3-и  Қонуни  Ҷумҳурии  Тоҷикистон  “Дар  бораи  мубориза  бар  зидди  экстремизм”  ҳамчун  амали  экстремисти  (ифротгарои)  ба  ҳисоб  меравад.  Ҳамин  тариқ,  амалҳои  равияи  “Салафия”    зиддиконститутсионӣ,  зиддидинӣ,  зиддимазҳабӣ  буда  фаъолияти  онҳо  ба  талаботи  моддаи  8-и  Конститутсияи  (Сарқонуни)  Ҷумҳурии  Тоҷикистон   ва  меъёрҳои  Қонуни  Ҷумҳурии  Тоҷикистон  “Дар  бораи  озодии  виҷдон  ва  иттиҳодияҳои  динӣ”   мухолифат   карда,  он  ба  суботи  ҷомеа  ва  амнияти  миллӣ  таҳдид  мекунад.

Ба  хотири  ҳифзи  Истиқлолият,  Ваҳдат,  Ватани  азизамон  ва  муқаддасоту  арзишҳои  инсонмеҳварии  фарҳанги  миллию мазҳабӣ  имконият  дорем,  ки  сирру  асрори  ҳаракатҳои  таҳрибкор  ва  ҳадафҳои  ботил  ва  афкори  номашруъашонро  дар  ҷомеа  ошкор  созем,  то  шаҳрвандони  азизамон  аз  оқибатҳои  хатарнокии   онҳо  дар  амон  бошанд. 

Дар  байни  мардуми  ҷумҳури  ҳиссиёти  нафратовар  ва  маҳкумкунанда  нисбати  пайдо  гардидани  ҳама  гуна  зуҳуроти  экстремистиро  таблиғ  намудан  зарур  аст,  то  ки  амнияти  ҷамъиятӣ,  давлатдории  дунявӣ,  ҳифзи  ҳувияти  миллӣ  ва  ҳуқуқу  озодиҳои  инсон  ва  шаҳрванд,  сохти  конститутсионии  ҷумҳури  халалдор  нагардад. 

Барои  ба  ин  ҳадаф  расидан  барои  ҳар  як  фарди  ватандӯсту  ватанхоҳ  бетараф  набудан,  доштани  ҳиссиёти  зиракии  сиёсӣ    ва  фирефтаи  таблиғоту  ақидаҳои  ифротии  онҳо  нашудан  шарти  асоси  мебошад.