Паёми навбатии Сарвари давлат ба мақоми олии намояндагӣ ва қонунгузории мамлакат, ки масъалаҳои мубрами ба самтҳои асосии сиёсати дохилӣ ва хориҷии кишвар дахлдоштаро фаро гирифтааст, ҳамчун санади муҳими сиёсию таърихӣ инкишофи таърихию пуршарафи давлатдории тоҷикон, заҳмату талошҳо ва иқдомҳо барои ноил шудан ба мақсадҳои стратегӣ ва самтҳои ояндаи расидан ба ҳадафҳои муҳимро, ки аз ормонҳои милӣ сарчашма мегиранд дар мундариҷаи худ таҷассум намудааст.

Сарвари давлат дар оғози ироаи Паёми навбатӣ аз вазъи мураккаби сиёсиву иқтисодии ҷаҳон таъсири манфии бархўрдҳои геосиёсӣ, низоъҳои тиҷоратӣ, паҳншавии бемориҳои сироятӣ, инчунин, пайомадҳои тағйирёбии иқлим, яроқнокшавии бошитоб ва оғози марҳалаи «ҷанги сард», вусъат гирифтани таҳримҳои иқтисодиву тиҷоратӣ ишора намуда, зикр намуданд, ки новобаста аз таҳаввулоти дар иқтисоди ҷаҳон идомадошта ва таъсири манфии омилҳои берунӣ ба иқтисоди миллии мо, дар натиҷаи татбиқи самараноки ислоҳоти иқтисодӣ, амалӣ намудани стратегияву барномаҳо ва тадбирҳои зиддибуҳронӣ иқтисодиёти Тоҷикистон ҳамасола рушд намудааст.

  Дар ҳамин росто, Кумитаи андоз дар якҷоягӣ бо дигар мақомоти марбута барои табиқ намудани тадбирҳои иловагӣ ҷиҳати беҳтар гардонидани хизматрасониҳои давлатӣ дар шакли электронӣ, мукаммалсозии маъмурикунонии андоз ва дар ин замина, бартараф намудани таъсири омили инсонӣ ба раванди андозсупорӣ, инчунин, истифодаи ҳатмии дастгоҳи назоративу хазинавии дар реҷаи вақти воқеӣ амалкунанда ва низоми хазинаҳои маҷозӣ ҳангоми анҷом додани ҳисоббаробаркуниҳои пулӣ бо аҳолӣ муваззаф карда шуд.

  Пушида нест, ки дар фаъолияти мақомоти мазкур дар раванди хизматрасониҳои давлатӣ баъзан, мушкилоте ба вуҷуд меояд, ки нигаронии субъектони андозсупорандаро ба вуҷуд меорад. Аз ин лиҳоз, метавон гуфт, ки андешидани тадбирҳои фавқуззикр дар шароити муосири кишвар саривақтӣ буда ба мақсад мувофиқ мебошад. 

Қонун ҳамчун маҳсули хиради инсонӣ буда, волоияти он дар давлати демократию ҳуқуқбунёд таъмин гардида, омили субот ва пешрафти ҷомеаи ва давлат мегардад.

Дар Паёми навбатӣ бо ҳамин манзур қайд гардидааст, ки рушди устувор ва босуръати мамлакат, махсусан, амалӣ намудани стратегияҳо, барномаҳои дарозмуддат ва миёнамуҳлати кишвар тақозо менамояд, ки заминаҳои ҳуқуқии онҳо сари вақт ва босифат таъмин карда шаванд.

  Дар ин робита, Роҳбари давлат ҷиҳати амалӣ намудани ин иқдом аз мақомоти ҳуқуқэҷодкунанда, пеш аз ҳама, аз Маҷлиси Олӣ ҳамаҷониба тақвият бахшадни фаъолияташро талаб намуда, дар заминаи қабули қонунҳои саривақтии мукаммал ва босифат тақозо гардидани ҳамкории доимии парламентро бо дигар мақомоти ҳуқуқэҷодкунанда, аз ҷумла бо субъектҳои дорои ҳуқуқи ташаббуси қонунгузорӣ ва татбиқи ҳуқуқ тазаккур додаанд.

Дар Паём ба масъалаи фаъолияти самаранок ва босифтаи судҳо дахл карда шуда, бо дарназардошти рушди минбаъдаи муносибатҳои ҷамъиятӣ, таҳкими кафолатҳои судии субъектҳои ин муносибатҳо пайваста таҳкиму такмил додани фаъолияти мақомоти судӣ муҳим дониста шудааст.

Марид ба зиур аст, ки Конститутсия Ҷумҳурии Тоҷикистон меъёрҳоро марбут ба танзими ташкили ҳокимияти судӣ дар худ мустаҳкам намуда, онро шохаи алоҳида ва мустақили ҳокимияти давлатӣ эътироф намудааст. Дар робита бо ин гуфтаҳо ва вобаста ба татбиқи қонуният, таъмини адолати иҷтимоӣ ва кафолати ҳифзи судӣ ҳамчун маҳаки асосӣ ва муассир ҷиҳати таъмини ҳифзи манфиати давлати ҳуқуқбунёд ва ҳуқуқу озодиҳои асосии субъектони ҷомеъаи шаҳрванди, нақши суд дар Ҷумҳурии Тоҷикистон муассир мебошад.

Ёдовар шудан бо маврид, аст, ки Конститутсия Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун санади олии меъёрӣ-ҳуқуқӣ ва сиёсии кишвар, Тоҷикистонро давлати соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ (м.1.б.1) эълон дошта, амалигардии ҳокимияти давлатиро дар асоси таҷзияи он ба ҳокимияти қонунгузор, иҷроия ва судӣ (м 9) пешбини намудааст. Муқарароти ин санади меъёрии заминавӣ, яъне Конститутсия ҳокимияти судиро ҳамчун шохаи мустақили ҳокимияти давлатӣ дар ҳифзи «… ҳуқуқ, озодии инсону шаҳрванд, манфиати давлат, ташкилоту муассисаҳо, конунияту адолат…» ва ба амал баровардани адолати судӣ кафил меҳисобад. (м 84).

Бо ин мақсад Суди Олӣ ва Суди Олии иқтисодии кишвар барои пиёда намудани тадбирҳои мақсаднок ҷиҳати бартараф намудани камбудиву норасоиҳои ҷойдошта, интихобу ҷобаҷогузории дурусти кадрҳо, баланд бардоштани сатҳи тахассусӣ ва омодагии касбии судяҳо вазифадор гардиданд.

  Эмомали Раҳмон ҳамчун роҳбари сиёсии пуртаҷриба ва сиёсатмадори эътирофгардидаи арсаи байналмилалӣ бори дигар дар ин Паём таъкид намуданд, ки «гурўҳҳои террористиву эктремистӣ барои даъват ва ҷалб намудани шаҳрвандон ба сафҳои худ бо истифода аз технологияҳои муосири иттилоотӣ роҳу усулҳои навро истифода карда, ҷавонони камтаҷрибаву ноогоҳро бо ғояҳои тундгароӣ гумроҳ месозанд». Дар ҳамин робита вусъат бахшидани ҳамоҳангсозии фаъолияти мақомоти дахлдорро дар самти ошкор ва пешгирӣ намудани хавфу хатарҳои террористиву экстремистӣ муҳим дониста шуда, роҳҳалҳои пешгирӣ намудан ва эмин мондан аз чунин зуҳуроти номатлуб пешбинӣ гардидааст.

Воқеан, метавонем ҳам бо роҳи тақвияти корҳои фаҳмондадиҳӣ пеши роҳи гароидани ҷавононро ба равияҳои ифротгаро гирифта, онҳоро дар рўҳияи садоқат ба халқу Ватан ва эҳтиром ба арзишҳои умумиинсонӣ тарбия намоем.

Албатта, бартараф намудани дилхоҳ зуҳуроти хатарнок ва оқибатҳои харобиовари он ба маротиб мушкилтару гаронтар аст аз пешгирӣ намудани омилҳои таҳриккунанда ва тақвиятбахшандаи он. Умуман, андешидан ва пиёда намудани дилхоҳ тадбирҳои назариявию амалӣ барои аз байн бурдани ҳама гуна сарчашмаҳои ба тавлиду рушд ва таҳрику такомули зуҳуроти зишт мусоидаткунанда сифатан ҳадафрас буда, яке аз унсурҳои асосии муборизаи қатъӣ бар зидди ин падидаҳои номатлуб ба ҳисоб меравад.

  Бо назрдошти он, ки мушкилоти паҳншавии ифротгароӣ дар ҷаҳони муосир ба яке аз омилҳои асосии таҳдид ба суботи давлат табдил ёфта аст, зарурияти тақвият бахшидани фаъолияти оперативӣ-ҷустуҷўӣ, тафтиши ҷиноятҳои дорои хусусияти террористӣ, мубодилаи фаврии маълумот байни мақомоти ҳифзи ҳуқуқ шарти муҳим ба ҳисоб меравад.

Дар ин росто, такмил додани заминаи меъёрии ҳуқуқӣ, таҳким ва такмили фаъолияти мақомоти ҳифзи ҳуқуқ, пурзўр намудани мубориза бо маблағгузории терроризми динӣ ва ифротгароӣ, инчунин пурзўр намудани корҳои фаҳмондадиҳӣ ва таблиғотӣ ба сифати тадбирҳои аввалиндараҷаю муҳим нақш мебозанд.

Таваҷҷуҳи ҳаматарафа ба таълиму тарбияи дурусту мақсадноки насли наврас аз мушкилоти иҷтимоӣ зарурӣ буда, метавонад дар таъмини амнияти миллӣ нақши бориз дошта бошад. Мусаллам аст, ки марҳилаи аввали инкишоф раванди нахустшиносоии ҷиддии шахс бо унсурҳои гуногуни ҳаётӣ буда, маҳз дар ҳамин айём ҷаҳонбинии он барномарезӣ гардида, тасаввуроти он шакл мепазирад. Таваҷҷуҳи махсус ба ин масъала дар самти пешгирии як қатор зуҳуроти номатлуб (аз қабили шомил гардидани ҷавонон ба ҳар гуна ҳизбу созмонҳои террористию экстремистӣ; ба ҳадди ифрот расидан ва пуштибонии ҷавонон аз ин гуна созмону гурўҳҳо; нашъамандӣ ва ҳамкорӣ бо гурўҳҳои нашъаҷаллоб; даст ба ҳар гуна ғоратгарию одамкушӣ ва дигар амалҳои зишт задан; дур мондан аз фаросати инсонӣ, фарҳанги инсондўстию меҳанпарастӣ ва бе баҳра мондан аз ҳама гуна унсурҳои ахлоқии инсонӣ) тадбири муҳиму аввалиндараҷа ба шумор меравад.

Ба ин манзур, тарбия ва ташаккул ёфтани насли наврас дар рўҳияи инсондўстию меҳанпарастӣ, арҷгузорӣ ба муқаддасоти миллӣ, қадршиносӣ аз дастовардҳои соҳибистиқлолӣ ва пуштибонӣ аз мероси пурғановати ниёгон дар маркази таваҷҷўҳи роҳбарияти олии кишвар қарор гирифтааст.

  Дар ин росто, бо мақсади пешгирӣ намудани ҷиноятҳои хусусияти экстремистиву террористидошта ва ҷиноятҳое, ки бо истифодаи технологияҳои иттилоотиву коммуникатсионӣ содир карда мешаванд таъсис додани Маркази ягонаи иттилоотӣ дар кишвар зарур дониста шуд, ки иқдоми саривақтӣ ва омили муасир дар ин ҷода хоҳад буд.

Бо ҳамин мақсад дар заминаи Паёми навбатӣ Прокуратураи генералӣ, Кумитаи давлатии амнияти миллӣ, Вазорати корҳои дохилӣ вадар якҷоягӣ бо дигар вазорату идораҳо уҳдадор гардиданд, ки масъалаи таъсиси маркази зикршударо омўхта, пешниҳодҳои худро ба Ҳукумати мамлакат манзур намоянд.

  Ҳаминтавр, дар заминаи нишондодҳои Паёми навбатии Пешвои муаззами миллат метавон тазаккур дод, ки дар шароити соҳибистиқлолии Тоҷикистон, марҳилаи сифатан нави инкишофи падидаи ҳуқуқӣ ва иҷтимоӣ оғоз ёфта аст.

 Хулоса, ҳар як фарди солимақли мамлакат бояд дарк намояд, ки дарҷ гардидани чунин нишондодҳо дар Паём воқеияти сиёсати дурусту мақсадноки пешгирифтаи Роҳбари Олии кишварро бозгў менамояд Ҳамчунин, метавон тазаккур дод, ки дар Тоҷикистон ҳамчун давлати мардумсолор демократукунонии падидаҳои давлатию ҳуқуқӣ ва ҳамоҳангсозии санадҳои меъёрии ҳуқуқӣ дар меҳвари сиёсати давлат қарор доштани муҳаёсозии зиндагии шоистаи аҳолиро таҷассум намуда, барои ба даввлати иҷтимоии мутарақӣ табдил додани кишвар нигаронида шуда аст.

Сангов Тоҷиддин 
ходими илмии Шуъбаи ҳуқуқи давлатии ИФСҲ АМИТ