Аввалин шарти амнияти ҷомеа дар дилхоҳ кишвар ин мавҷуд будани ваҳдату ҳамдигарфаҳмӣ ва итоат ба қонун мебошад, ки он муносибатҳои байниҳамдигарии афрод ва иттиҳодияҳову гуруҳҳоро дар ҷомеа ба танзим медарорад. Дар ҳар ҷомеа ва давлате, ки қонуни мустаҳкам, ақлонию мантиқӣ ва адолатмандона мавҷуд бошад, имкони сарзадани  ҳаргуна ихтилоф, нофаҳмӣ ё беназмӣ аз байн меравад. Агар қонуни ҳамашумул ва аз ҷониби ҳама қишрҳои ҷомеа пазируфташуда бошад, ҷомеа аз он ҷонибдорӣ ва итоат менамояду тибқи он зиндагӣ ва фаъолият намоянд,дар он ҷомеа назму низом ва чун натиҷаи он амнияту субот ва рушду тараққӣ имкон дорад. Дигар шарти амният ва суботи ҳар ҷомеа  вобаста аст ба мавҷуд будани ё набудани ихтилофоту зиддиятҳо миёни афрод ва қишрҳои гуногуни ҷомеа, ки  метавонад ба омили осебрасони асосии Ваҳдати миллӣ, амнияту субот пешравии он ҷомеа ва давлат мубаддал гардад. Ҳамаи ин боз бармегардад ба қонун, қонунтатбиқкунӣ дар чомеа,фарҳанги ҳуқуқӣ ва амалкарди институтҳои мухталифи низоми давлатӣ дар танзими ҳуқуқи муносибатҳо. Пойдорӣ,рушду пешрафт ва амнияти дилхоҳ ҷомеа бевосита иртибот мегирад ба ҳамашумулии ҳокимияти сиёсӣ, қонунмадории низом ба мардумсолор будан ё набудани он ва иттиҳоди миллат. Муфассал ...