Аз ин ҷо, Кӣ бояд интихоб шавад? Ҳамон шахс интихоб шавад, ки ин кишвари ғоратшудаву ноободро ободу сарсабз намуда, дар шакли замонавӣ ва дунявӣ ва бо фарҳанги воло сохтааст ва сохта истодааст. Ҳамон шахсе интихоб шавад, ки бо сарварии Он кас мардуми мо ба Истиқлолият, Ваҳдат ва Парчами миллӣ сазовор гардид ва ба дунё ҳамчун миллати бофарҳангу тамаддун муаррифӣ шуд. Ҳамон шахсе интихоб шавад, ки бисту нуҳ сол боз бо заҳмату риёзати зиёд бо мардум ҳамқадаму ҳамнафас шуда, барои беҳбуди зиндагӣ ва боло бурдани маърифати ҷомеа саъю талош намуда истодааст. Ҳамон шахсе интихоб шавад, ки дар кишвар сулҳу амниятро  барқарор намуда, мардумро ба ягонагиву ваҳдати миллӣ даъват намудааст. Бояд ҳамон шахсе интихоб шавад, ки фарҳангу суннат, маросиму анъана ва тамаддуни қадимаи мо тоҷиконро эҳё намуд ва ба мардум имконият дод, ки ин маросиму анъанаҳоро ҷашн гиранду насли имрўзаву ояндаи хешро аз он огоҳ намоянд, то ки ҳувияти миллии хешро фаромӯш накунанд. Ҳамон шахс бояд интихоб шавад, ки Неругоҳи обӣ-барқии Роғунро бо талошу заҳматҳо ва гуфтугузорҳои зиёде ба кор андохтанд ва ҳоло ду агрегати он қобили истифода аст. Ҳамчунин муносибатҳои сиёсиву иқтисодӣ, фарҳангӣ ва иртиботи солимро бо кишварҳои хориҷ ва ҳамсоя барқарор намуд. Ҳамон шахсе бояд интихоб шавад, ки мардум ба Ў ва сарварии он кас бовариву итминон доранд ва эҳтирому самимиятро нисбати вай қоиланд.