Бо устоди донишвару пироставу ҷони одам, Саъдулло Раҳимов ҳамеша дар рӯбарӯ ва ҳам телефонӣ чунин суханро оғоз мекардем:

-Дуруд устодҷун!

-Дуруд, дуруд, Зоҳирҷон!

- Ҳолатон чӣ тур аст?

- Як навъе!

-Яъне тоқат кардан мумкин?

-Бале, тоқат кардан мешавад, ин ҳоли маро як сӯ гузореду бигӯед худатон чӣ ҳол доред?

-Ҳоли ман ҳам устод чун ҳоли Шумо як навъеву тоқат карда мешавад...

Лабханди малеҳе мезаданду мегуфтанд, ҳоли ҳардумон, ки як бошад, маълум, ки мо танҳо нестем...

Ва ҳамин тур суханро идома медодем, аз вазъи кору чӣ навишта истоданҳову ояндаи илму адабу фарҳанги миллӣ...

Тайи чанду анд сол, ки албатта, гумон мекардаму мекунам устод Раҳимовро садсолаҳо мешиносам, армонҳову арзишҳои инсониву маънавишонро чунон дарёфтам, ки бо арзишҳову армонҳои ман тавъам ҳастанд. Дар чӣ мавзуе суҳбат намекардем, анқариб назарҳои яксон доштем, албатта, ман инҷо иғроқ мекунам, зеро устод куҷову ман куҷо, аммо ҳамин лаҳза ба худ иҷоза медиҳам, ки андешаҳои миллигароии худро дар паҳлуи андешаҳои устод бигзорам.

Устод Раҳимов, дар андешаи ҳеч кадомамон чунин фикр боре чархида буд, ки рӯзе мерасаду ман дар бораи Шумо хотира менависам, яъне Шумо ҳузури физикиатонро гуселондеду мо дигар маънаван суҳбат мекунем ва барои аҳли завқи илму фарҳанг аз хотираҳои бо Шумо доштаам, қисса мекунам? На! Боре ҳам устод мо дар ин фикру гумон набудем, ман ҳам ба худ иҷоза намедодам, ки чунин рӯзи шумро як лаҳза тасаввур кунам. Чӣ сангин аст, дар бораи тавонотарин марди арсаи илму фарҳанг, наздиктарин инсони баркамоли дилат ёддошт ё арзишмандиҳояшро бозгӯӣ кунӣ. Шахсан иқрор мешавам, ки тавоноии онро надорам, ки шахсияти илмиву фарҳангии Шуморо шарҳу баён бидиҳам, охир, Шумо устод дарёи бепайдоканорро мемондед, ман чӣ, қатрае аз баҳрро оё мемонам ё на. Дар фарҳанги зиндагии Шумо устод вожаи ғуруру такаббуру мағрурӣ буд? Ман надидам, ки Шумо боре аз хилслатҳо ба касеву хасе муъомилаву гуфтор карда бошед, охир, ин гуна пиндору рафтор аз Шумо дурӣ дур буд. Бо ин ҳама донишу фаҳму дарки тавоноятон худро боз шогирд медонистед. Пеши бурузргони ҷаҳонӣ, ки бешак худ ҳам ҷузъи он сайёра будед, густохӣ мешавад мегуфтед, ки агар ман ҳам даъвои бузургманишӣ кунам. Яқнинан, устод Шумо барои ононе, ки дар ҷустуҷӯи инсони баркамол ҳастанд, намунаи олитаринаш будед, оё онҳо Шуморо пайдо карданд ва шинохтанд? Муфассал ...