Мо дар ин мақолаи хеш ҳадаф гузоштем, чанд сухане дар бораи фаъолияти илмӣ, фарҳангӣ-суннатии ҳамкори муҳтарамамон, доктори илмҳои фалсафа, профессор Ҳазратқулов Муҳаммадқул нависем.

  Ҳазратқулов Муҳаммадқул солҳои зиёде шуд, ки дар Шуъбаи таърихи фаласафаи Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон кор мекунанд ва аз худ фаъолияти илмии бобаракате боқӣ гузоштанд ва ҳоло ҳам бо серфаъолиятии худ дар навиштани корҳои илмиву фарҳангӣ-суннатӣ ва ҳамчунин ҳамчун муҳаррири масъули ҷилди чаҳорум ва панҷуми «Таърихи фалсафаи тоҷик» дар таҳриру рӯи назм овардани мақолаҳои кормандони Шуъба саҳмгузорӣ карда истодаанд. Ҳазратқулов М. пас аз хатми Донишгоҳи давлатии (ҳоло Донишгоҳи миллӣ) Тоҷикистон ноябри соли 1967 ба аспирантураи Шуъбаи фалсафаи Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ихтисоси таърихи фалсафа дохил мешавад. Ӯ соли 1974 дар мавзӯи «Фалсафаи Садриддини Шерозӣ» рисолаи номзадӣ ва соли 1991 рисолаи доктории хешро дар мавзӯи «Фалсафаи ишроқи Шаҳобуддини Суҳравардӣ» дифоъ намудааст.

Муфассал ...