Таджикистан, Узбекистан и Кыргызстан долгое время переживали периоды политической нестабильности и экономических трудностей, что отражалось на их взаимоотношениях. Однако последние годы стали свидетельством изменения политической атмосферы и роста сотрудничества между тремя братскими странами.

28 март дарси навбатии курси "Зан Сарвар" баргузор гардид. Дар он мавзуи ҳуқуқи байналмилали ва миллии Тоҷикистон оид ба баробарии гендерӣ аз тарафи устод Ҷабборов Ф. Н. номзади илмҳои ҳуқуқшиносӣ, ходими калони Институти фалсафа, сиесатшиносӣ ва ҳуқуқи ба номи А. Баҳоваддинов хеле ҷолиб таҳлил гардид.

Дар дарси мазкур мафҳумҳои калиди оид ба баробарии гендерӣ таҳлил гардида қонунгузории милливу байналмилали шарҳ дода шуданд. Дар давоми дарс ролики марбут намоиш дода шуда, он мавриди муҳокима қарор гирифт.

Пас аз анҷоми овоздиҳӣ Комиссияи ҳавзавии интихобот овозҳои додашударо ҳисоб намуда, натиҷаи интихоботро эълон кард.

Тибқи муқаррароти қонунгузории амалкунанда, зимни овоздиҳии пинҳонӣ аз ҷониби вакилон номзадии Рустам Эмомалӣ – Раиси шаҳри Душанбе аз ҷониби Маҷлисҳои вакилони халқи шаҳри Душанбе ва ноҳияҳои он, Каримзода Мунира Бобохон – сартабиби Муассисаи давлатии «Беморхонаи клиникии шаҳрии бемориҳои сироятии кӯдакона», аз ноҳияи Фирдавсӣ, Муҳиддин Нуриддин Давлатали – ректори Муассисаи давлатии таълимии «Донишгоҳи давлатии тиббии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино», аз ноҳияи Исмоили Сомонӣ, Давлатзода Қудрат Қамбар – ректори Донишгоҳи техники Тоҷикистон ба номи академик М.С.

ОҒОЗИ КИТОБ
РОВӢ: АЛИЗОДА АБДУРАШИД ХУҶАМҚУЛ

Баъди ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ, Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба таъриху фарҳанг ва ҷашну маросимҳои мардумӣ диққати ҷиддӣ дода, барои эҳёи арзишҳои миллӣ талош намуд. Дар қатори ҷашнҳои миллию мардумӣ таҷлили Ҷашни Наврӯз миёни мардуми тоҷик ва тоҷикистониён мақоми хосаро пайдо кард. Имрӯз барои мо тоҷикон ва кулли кишварҳои ҳавзаи тамаддуни Наврӯз боиси ифтихор аст, ки ин ҷашни куҳану бостонӣ ва ҷашни зебои табиат аз тарафи Созмони Милали Муттаҳид ҳамчун ҷашни байналмилалӣ эълон шуд.

Навруз — один из древнейших праздников человечества, отмечаемый народами Центральной Азии, Ближнего Востока, Кавказа и других регионов. С социологической точки зрения, он представляет собой не просто культурную традицию, а важный социальный институт, регулирующий общественные отношения, способствующий укреплению социальной солидарности и поддержанию коллективной идентичности. Его ритуалы и обряды не только символизируют смену сезона, но и играют важную роль в формировании ценностных ориентиров, передаче культурного наследия и сплочении различных социальных групп.

Ҷашни Наврӯзи Аҷам аз комилтарину машҳуртарин ҷашнҳо аст, ки дар байни мардумони олам аз қаъри асрҳо то кунун эътибору манзалати худро ҳифз кардааст, зеро Наврӯз аз рӯзи аввали ҷашнвора эълон гаштанаш ба худ хусусияти фаромилливу фароқавмӣ касб намуда, аз марзҳои фарҳанги ҷаҳонӣ дар қаламрави инсонӣ гаштааст.