Тоҷикон як мақоле хубе доранд, ки «Одаму либос, хонаву палос», яъне одам бо либосаш зебост ва хона – бо гилему палосаш. Ин суханони халқӣ ба пуррагӣ ба талаботи илман асоснок ба либоси одам мувофиқат доранд, зеро либос ду вазифаи асосӣ – утилитарӣ (амалӣ) ва эстетикӣ, зебоишиносиро иҷро мекунад. Дар асоси ин либосро ба чунин навъҳо тақсим кардаанд: кӯдаконаву бачагона, мардона ва занона. Инчунин, вобаста ба мавсими сол либосҳо тобистонаву зимистона, байнимавсимӣ ва барои ҳама мавсимҳо тақсим мешаванд.

Конференсияро бо сухани ифтитоҳии Президенти Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон, д.и.и., профессор, узви вобастаи Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон Хушвахтзода Қобилҷон Хушвахт ҳусни ифтитоҳ бахшида доир ба саҳми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар истиқрори сулҳи тоҷикон хотир расон намуда кайд намуданд: “Давоми даҳсолаи баъд аз соҳибистиқлол гаштани кишвар вазъият ҳамоно вазнин ва хатарнок боқӣ мемонд. Дар чунин шароит Пешвои миллат мисли шамъчароѓе роҳи миллатро равшан мекард ва ба суи мақсад пеш мебурд.